Ο κόσμος τους
Δένω τα μάτια και τα χέριανα μη βλέπω άλλο πιατα σκληρά τους μαχαίριατη μικρή τους καρδιά.
Και κοιμούνται και ξυπνάνεμας χτυπάνε όπου βρούνμηχανές που περπατάνεπου δεν ξέρουν να ζουν.
Κλείνω στόμα και μύτητου βαρέθηκα πιανα με λένε αλήτηκαι γελώντας, μαλλιά.
Τώρα μόνος σαν τσακάλιστα βουνά τριγυρνώγια το κλούβιο τους κεφάλιούτε που θα νοιαστώ.
Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου